دیروز انتخابات آمریکا بود. شب لحظه به لحظه نتایج را اعلام کردند و مردمی که به خیابون ها ریخته بودند و شادی می کردند را نشان دادند. الآن هم که صبح روز بعد است من دارم مردمی را تماشا می کنم که به آینده امید دارند، و با افتخار اعلام می کنند که باور نمی کردند روزی را ببینند که یک سیاه رییس جمهور آمریکا بشه و این لحظه براشون چقدر ارزشمنده. به محقق شدن رویای مارتین لوتر کینگ اشاره می کنند و من به راهی که طی شده فکر می کنم. و راستش دلم می گیره. کی ما می تونیم چنین امید و شوری را در ایران تجربه کنیم؟