۱۳۸۷ مهر ۱۸, پنجشنبه

یه عالمه وقته که ننوشته ام. یعنی هی توی ذهنم نوشته ام. بعد وقتی یه مدت حرف نمی زنم دیگه اصلا نمی دونم که از کجا شروع کنم و اسمش میشه مرض لالی.
این هفته به خودم اجازه دادم که خوب نباشم و روی صفحه ی هی شعرهای دلتنگ بنویسم. این پست مریم مومنی را خیلی دوست داشتم برای من یه جور آرامش بخشی بود.

هیچ نظری موجود نیست: